Een Scandinavisch concert
Op vrijdagavond 5 november 2021 spelen we Scandinavische werken. De eerder geprogrammeerde concerten met een volledig Nederlands repertoire zijn uitgesteld tot het voorjaar van 2022.
Het concert vindt weer plaats in De Dokzaal, Plantage Doklaan 8 Amsterdam en begint om 20:15.
Het concert duurt ongeveer een uur. Er is geen pauze.
De toegangsprijs bedraagt € 10.
We spelen de volgende werken:
De Lyrische Suite op. 54 van Edvard Grieg
De Suite Pelléas en Mélisande van Jean Sibelius
Saga-Drøm van Carl Nielsen
Fratres voor blazers van Arvo Pärt
Het Nederlandse concert
In het voorjaar van 2022 gaan we het Nederlandse concert alsnog uitvoeren met de wereldpremière van:
Jeroen Spitteler, ‘The Canticle of Brother Sun and Sister Moon’
Overige werken
Johan Wagenaar, Romantisch Intermezzo
– Een prachtig en toegankelijk vroeg-romantisch werk van deze onvolprezen en in zijn tijd gevierde componist.
Willem Pijper, 6 Adagio’s
– Deze muziek is geschreven voor gebruik tijdens ceremonies van de Vrijmetselaarsloge waar Pijper lid van was. Vanwege de Duitse inval in 1940 en het harde optreden van de Nazi’s tegen de vrijmetselaars, moest uitvoering en opname van dit werk uitgesteld worden tot na de oorlog. Pijper heeft dat zelf niet meer meegemaakt. Bij leven was Pijper onder andere docent compositie en instrumentatie aan het Amsterdams Conservatorium.
Gerard von Brucken Fock, Bretonsche suite
– Fock was een componist, pianist en kunstschilder die een groot deel van zijn leven in Amsterdam woonde en werkzaam was. Tijdens zijn leven trok hij ook door Europa, onder andere om voor het Leger des Heils zielen te werven met een draagbaar orgel. In zowel zijn schilderwerk als zijn muziek werd hij sterk geïnspireerd door de zee, wellicht ook omdat hij in Zeeland opgegroeid was. Onder tijdgenoten in binnen- en buitenland werd hij geprezen en gelauwerd als Neerlands geniaalste componist, hoewel zijn naam nooit in de bovengenoemde cartouches van het Concertgebouw terecht is gekomen.
Carlo Huffener, ‘Hete Zomer Serenade’
Zoals de titel van het stuk al doet vermoeden, is een eerste concept ontstaan tijdens de zeer warme dagen van juli en augustus 2019. De loomheid van die dagen komt tot uiting in het adagio dat ingeklemd is tussen de opgewektere delen aan het begin en het einde van het stuk.
‘The Canticle of Brother Sun and Sister Moon’ is geïnspireerd op een hymne uit de twaalfde eeuw. Een lied dat Franciscus van Assisi schreef tegen het einde van zijn leven: het Zonnelied of het Lied van de Schepping, zoals het ook genoemd wordt. De zon, de maan, de sterren, de wind de vier elementen worden liefdevol aangesproken (‘broeder en zuster’) en gevraagd te zingen voor God en Hem te prijzen (‘Laudato sie, mi Signore’). Hetzelfde vraagt hij de aarde, de planten, de dieren en ook de mensen die liefhebben en vergeven en de mensen die lijden en die verdrukking doorstaan.
Zelfs de menselijke dood roept hij op. Een bonte en onthutsende verzameling. Zoals Jeroen Spitteler het verwoordt: “Het fascineert me en het verwart me tegelijkertijd. Wandelend op de hellingen van de Subasio, de berg die boven Assisi uittorent, vond ik de eerste klanken voor dit stuk. Later die middag vond ik de weg naar het zonnelied. In het dal voor Assisi zag ik het bronzen beeldje van Franciscus op de plek waar hij ooit zat voor het door hem gerepareerde klooster van San Damiano. Op dat moment was hij lichamelijk heel zwak en leed onder zware psychische druk. Hij werd met bezorgdheid omringd en terwijl iedereen dacht dat hij het niet lang meer zou maken, componeerde hij het Zonnelied”.